Monopłetwa to rodzaj płetwy. Od tradycyjnego zestawu płetw ten sprzęt różni się budową – jest to jedna płetwa, którą przytwierdza się do obydwu stóp. Jedna płaszczyzna, którą przyczepia się do obu stóp jednocześnie cechuje się lepszą sprawnością niż klasyczne dwie płetwy. Taka konstrukcja sprzętu do pływania pozwala zniwelować turbulencje, czyli zawirowania wody, do których dochodzi w przestrzeni pomiędzy dwiema płetwami, co przyczynia się do zwiększenia prędkości podczas pływania. Specyficzna budowa pojedynczej płetwy uniemożliwia wykonywanie kraulowych ruchów nożycowych przy pomocy nóg. Monopłetwa pozwala pływać tylko „delfinem”. W pojedynczej płetwie pływak nie może chodzić, jest w stanie poruszać się wyłącznie w wodzie. Monopłetwa pozwala na uzyskanie większej prędkości podczas pływania – pływak w pojedynczej płetwie jest w stanie osiągnąć prędkość około 12 kilometrów na godzinę. Oznacza to, że w monopłetwie można pływać nawet o 1/3 szybciej niż podczas „zwykłego” pływania. Pojedyncza płetwa to sprzęt stosunkowo mało popularny. W związku z tym, że pływanie techniką „delfina” wymaga większej sprawności niż pływanie stylem klasycznym, monopłetwy są stosowane przede wszystkim przez pływaków, którzy trenują pływanie wyczynowo. Pojedyncza płetwa znalazła zastosowanie na przykład we finswimmingu oraz freedivingu. Finswimming to dyscyplina, która polega na pływaniu na powierzchni lub pod powierzchnią wody w dwóch płetwach lub w monopłetwie. Freediving to nurkowanie na wstrzymanym oddechu, bez używania akwalungu.