Pływanie – jako bezpieczną formę aktywności fizycznej – uprawiają ludzie w każdym wieku. Dzięki różnym stylom możemy ćwiczyć wybrane partie mięśni, jednocześnie urozmaicając swój trening czy rekreację. Poniżej prezentujemy skrótowe opisy stylów pływackich – sprawdź, jakie masz możliwości. Styl klasyczny, czyli żabka Styl klasyczny – upraszczając – polega na naśladowaniu sposobu pływania żaby (stąd jego potoczna nazwa). Każdy cykl ruchów składa się z jednego ruchu ramionami i jednego kopnięcia nogami. Kończyny górne wykonują pod wodą ruch wiosłujący, a następnie szybki wyprost ramion do przodu. Każdy ruch nogami składa się z podciągnięcia stóp do pośladków, następnie kolistym ruchem wykonywane jest kopnięcie. Podczas wykonywania kopnięcia stopy powinny być zwrócone na zewnątrz. Ruchy ramion i nóg wykonywane są symetrycznie, równocześnie i w tej samej płaszczyźnie, bez ruchu naprzemiennego. Ruchy nóg są „opóźnione” w stosunku do pracy rąk. W każdym cyklu najpierw ręce rozpoczynają ruch. Dopiero gry ręce są prostowane w przód, pływak rozpoczyna ruch nóg – przyciągnięcie stóp do pośladków. Styl grzbietowy To jedyny styl pływacki, którym pływa się na plecach. Jest on dość prosty do opanowania. Twarz pływaka utrzymuje się nad powierzchnią, jednak w taki sposób, by broda nie dotykała klatki piersiowej. Ruchy rąk i nóg wykonywane są naprzemianstronnie. Płynąc na plecach przenosi się wyprostowaną rękę nad powierzchnią wody i następnie wkłada ją do wody z boku głowy tuż przy uchu. Przy przenoszeniu ręki nad wodą kciuk wynurza się jako pierwszy, następnie następuje obrócenie ramienia w wyniku czego ręka wchodzi do wody małym palcem skierowanym do dna basenu. Pod wodą wykonywany jest ruch wiosłujący ugiętą ręką w stawie łokciowym. Podczas pracy rękami, nogi wykonują nożycowe ruchy z dołu do góry i z góry w dół. Kraul Kraul to najszybszy ze stylów pływackich. Prędkość tę zawdzięcza się w większości pracy rąk - ręce wykonują ruch wiosłujący. W praktyce ręka wchodzi do wody na przedłużeniu stawu ramiennego. Następnie pod wodą wykonywany jest chwyt wody, pociągnięcie ugiętą ręką w stawie łokciowym i odepchnięcie wzdłuż tułowia, aż do wyprostu ręki. Nad wodą ręka przenoszona jest luźno, ugięta w stawie łokciowym. Ważne, aby łokieć stanowił najwyższy punkt ramienia nad wodą (jest to tzw. „wysoki łokieć”). Jednocześnie pracę rąk wspomagają naprzemianstronne i rytmiczne ruchy nóg, poruszające się pod wodą z góry na dół i z dołu ku górze. Delfin Styl ten powstał dzięki naśladowaniu tułowiem ruchu delfinów. Płynąc motylkiem wykonuje się jednoczesne przeniesienie wyprostowanych rąk nad wodą, następnie pod wodą równocześnie do tyłu. W tym samym czasie wykonywane są dwa ruchy delfinowe tułowia i nóg (nogi złączone, ruchy równoczesne w płaszczyźnie pionowej z góry do dołu i z dołu do góry).